Öğretmenim ben. Avlusunda kuzular meleyen, kırlarında papatya, gelincik ve nergis kokan bir köy evinden geldim. Öğrencilerimle sonsuza yayılan anlar yaşadım. Dünyalarına ulaştım, kimi zaman birbirimizin ruhlarına dokunduk. Acı veren bir şeydi ama çok sevinçliydi.
Klasik Edebiyatın öncülerinden Victor Hugo, Sefillerde “Taş iseniz mihenk aşı olunuz” diyordu. Ben gerçeklerin mihenk taşıyım. Toplumsal hastalıkların ilacı, insanların sevgilisi oldum.
Öğretmenim ben. Yeryüzünde tüm güzellikler benim ateşimden çaldı. Tuvale vurulan fırçadaki anlam bendim, şairler beni anlattı, müziğe ses verdim. Sinema benim hayatımdı, şiirlerle yıkandım. “Aşk çiçekleri” sundum insanlara. Yepyeni dünyalar araladım, duvarlar arasında eserler oluşturdum. Sabrın zaferiydi, ilk insanla başlayan bir hikaye bu.
“İnsan kılığındaki kutsal soyu” ve doğayı yeniden keşfeden Rönesans’la, bilim ve düşünceyi birleştiren Descartes’im ben. “Doğadaki her şey akar” diyerek hayattaki devinim yakalayan Platon’um.
Öğretmenim ben. Gerçeğin izindeki bir hayat benimkisi… Kimi zaman bir bakışla, bir gülümsemeyle patladı nar çiçekleri, fırladı kalbim yerinden sonsuz zamanlar yaşadım. Kimi zaman küçük bir gerçeğin peşinden koştum. Duvarlara çarptım. Buzlu sularda çarmıha gerildi bedenim. Her yan soğuktu yalnız kaldım. Umudumu yitirmedim. Yaşamın renklerinin peşindeyim, hayatın kokularını hissediyorum. Duygularımla dokunuyorum yaşama, anlar şölene dönüşüyor. Richard Bach’ın eşsiz tattaki kitabında anlattığı sınırların ötesine uçmak isteyen, sonsuz idealler peşindeki Martı Jonathan Livingstone’um. Gerçeğe kanat açmış Simurg’um ben.
Öğretmenim ben. Küçük aşkların, bozuk paraların, faili meçhul ölümlerin ülkesinde kelimelere anlam yüklüyorum, yaşama kültürel tat katıyorum. Gerçeği, yerin yedi kat dibinden dişlerimle, tırnağımla kazıyarak çıkarıyorum. Varsın birileri kirletsin hayatı, omuzlara basarak yükselsin, adaleti yerle bir etsin. Yolsuzluklar gündemi sarsadursun. Ben içimde parlayacak bir gücü taşıyorum. Korkusuzluğumu eşsiz ve çarpıcı güle dönüştürdüm, onu hep yakamda taşıyacağım.
Ben öğretmenim ve çok şanslıyım. En güzel mesleğe sahibim her öğrencimin Michelangelo, Richard, Wagner,Mozart, Edison, Spinoza olabileceğini biliyorum. Doktorlar can kurtarır, ben insanın her gün yeniden doğuşunu görürüm. Mimarlar özenle taşları yontarak heykeller yapar ben insana anlam, güzellik ve kişilik katarım.
Ben öğretmenim. Etrafımda duvarlar, kin, öfke, kıyım, ölüm, sürgün ve nefret kol gezerken bir türkü tutturdum bir türkü tutturdum ki, çocuklarla halay başı. Söyler misiniz benimle?
DUYGULARIMLA DOKUNUYORUM YAŞAMA
Öğretmenim ben. Avlusunda kuzular meleyen, kırlarında papatya, gelincik ve nergis kokan bir köy evinden geldim. Öğrencilerimle sonsuza yayılan anlar yaşadım. Dünyalarına ulaştım, kimi zaman birbirimizin ruhlarına dokunduk. Acı veren bir şeydi ama çok sevinçliydi.
Klasik Edebiyatın öncülerinden Victor Hugo, Sefillerde “Taş iseniz mihenk aşı olunuz” diyordu. Ben gerçeklerin mihenk taşıyım. Toplumsal hastalıkların ilacı, insanların sevgilisi oldum.
Öğretmenim ben. Yeryüzünde tüm güzellikler benim ateşimden çaldı. Tuvale vurulan fırçadaki anlam bendim, şairler beni anlattı, müziğe ses verdim. Sinema benim hayatımdı, şiirlerle yıkandım. “Aşk çiçekleri” sundum insanlara. Yepyeni dünyalar araladım, duvarlar arasında eserler oluşturdum. Sabrın zaferiydi, ilk insanla başlayan bir hikaye bu.
“İnsan kılığındaki kutsal soyu” ve doğayı yeniden keşfeden Rönesans’la, bilim ve düşünceyi birleştiren Descartes’im ben. “Doğadaki her şey akar” diyerek hayattaki devinim yakalayan Platon’um.
Öğretmenim ben. Gerçeğin izindeki bir hayat benimkisi… Kimi zaman bir bakışla, bir gülümsemeyle patladı nar çiçekleri, fırladı kalbim yerinden sonsuz zamanlar yaşadım. Kimi zaman küçük bir gerçeğin peşinden koştum. Duvarlara çarptım. Buzlu sularda çarmıha gerildi bedenim. Her yan soğuktu yalnız kaldım. Umudumu yitirmedim. Yaşamın renklerinin peşindeyim, hayatın kokularını hissediyorum. Duygularımla dokunuyorum yaşama, anlar şölene dönüşüyor. Richard Bach’ın eşsiz tattaki kitabında anlattığı sınırların ötesine uçmak isteyen, sonsuz idealler peşindeki Martı Jonathan Livingstone’um. Gerçeğe kanat açmış Simurg’um ben.
Öğretmenim ben. Küçük aşkların, bozuk paraların, faili meçhul ölümlerin ülkesinde kelimelere anlam yüklüyorum, yaşama kültürel tat katıyorum. Gerçeği, yerin yedi kat dibinden dişlerimle, tırnağımla kazıyarak çıkarıyorum. Varsın birileri kirletsin hayatı, omuzlara basarak yükselsin, adaleti yerle bir etsin. Yolsuzluklar gündemi sarsadursun. Ben içimde parlayacak bir gücü taşıyorum. Korkusuzluğumu eşsiz ve çarpıcı güle dönüştürdüm, onu hep yakamda taşıyacağım.
Ben öğretmenim ve çok şanslıyım. En güzel mesleğe sahibim her öğrencimin Michelangelo, Richard, Wagner,Mozart, Edison, Spinoza olabileceğini biliyorum. Doktorlar can kurtarır, ben insanın her gün yeniden doğuşunu görürüm. Mimarlar özenle taşları yontarak heykeller yapar ben insana anlam, güzellik ve kişilik katarım.
Ben öğretmenim. Etrafımda duvarlar, kin, öfke, kıyım, ölüm, sürgün ve nefret kol gezerken bir türkü tutturdum bir türkü tutturdum ki, çocuklarla halay başı. Söyler misiniz benimle?
TURAN KAYIKÇI
cinaraltikultursanat@gmail.com