EĞİTİMCİ YAZAR FİRDEVS KIRGIN YAZDI: "KİTAP KOKULU ÇOCUK"

FİRDEVS KIRGIN

KİTAP KOKULU ÇOCUK

Penceresiz dünyalara ışık tutan sessiz kahramanlar...

Bir ev düşünün…

Ne güneş giriyor içine,

Ne rüzgâr dolaşıyor odalarında.

Penceresiz, karanlık, sessiz…

İçinde bir insan var; nefes almakta zorlanan, göremeyen, duyamayan…

Pencereler sadece dışarıyı göstermekle kalmaz;

aynı zamanda içeriye ışık taşır, hava getirir, hayat getirir.

Pencere, bir ev için neyse, kitap da bir çocuk için odur.

Çocukların da pencerelere ihtiyacı vardır.

Sadece evin duvarlarında değil, kendi içlerinde de…

O pencerelerden biri, belki de en güçlüsü, kitaplardır.

Kitap, çocuğun iç dünyasına açılan bir kapıdır.

Her sayfa yeni bir ufuk, her cümle yeni bir nefes…

Kitapla tanışan çocuk, kendini tanır önce.

Hayal kurmayı öğrenir.

Yeteneklerini keşfeder,

Kendine bir yön çizer.

Yaşamı anlamlandırmaya başlar.

Ama sadece hayallerle sınırlı değildir kitapların gücü.

Kitap, çocuğun konuşma dilini güzelleştirir.

Kelimeleri zenginleştirir, duyguları ifade etmeyi öğretir.

Nezaketi, zarafeti, saygıyı ve sevgiyi satır aralarından usulca fısıldar.

Kitapla büyüyen bir çocuk,

doğaya kulak verir.

Bir ağacın gövdesinde hikâye duyar,

bir çiçeğin kokusunda masal bulur.

Sayfaların içinde ülkeler gezer,

insanları tanır, kültürlere dokunur.

Kitap aynı zamanda bir dosttur.

Seni yargılamaz, susmaz ama bağırmaz da…

Yanında oturur sadece.

Dinler, anlatır, eşlik eder.

Ve bazen, en çok da yalnızlığında konuşur seninle.

Kitap okuyan çocuk zamanı da öğrenir.

Zamanı planlamayı,

Beklemeyi,

Sabretmeyi…

Ve en önemlisi, sakin kalmayı…

Kaygılar biraz daha uzaklaşır her sayfada.

Duygular netleşir, düşünceler olgunlaşır.

Çocuk, başka hayatlarda kendine yer bulur,

başkalarının gözlerinden kendine bakmayı öğrenir.

Bir sayfa bulur kendine.

O sayfada biraz kaybolur belki,

Ama zamanı geldiğinde,

Aynı sayfada yeniden var olur.

Bu kez daha güçlü, daha umutlu, daha kendisi gibi.

Çocuklara pencere açalım…

Sadece odalarına değil, kalplerine, hayallerine…

Ve unutmayalım:

Kitap, bir çocuğun penceresidir.

Karanlık bir odada güneş gibi,

Dilsiz bir dünyada kelime gibi,

Sessiz bir yolda dost gibi…