BİR MELEK KAVŞUT ŞİİRİ: "VAKUR SES "

MELEK KAVŞUT

VAKUR SES

Açlık belasına

Çöplükten geçti yolu

Yoksullukla bezendi

Civan ömrü

Kaşığına çile doğradı insan

Gözlerinden damla damla

Süzüldü onuru

Bir lokma ekmeğin

Öksüzü insan

Saraylardan hanlardan

Geçmedi vakur sesi

Derinden derine

Kanadı içine

Çiğnetmedi onurunu

Namerde insan

Biri tok yaşarken

Kemer sıktı diğeri

Ye kürküm ye dünyasında

Ekmek topladı

Çöplükten insan

Büyük balık Küçük balığı

Yutar dedi ozan

Ne duyan oldu

Ne de gören bu avazı

Kuru soğana

Muhtaç oldu insan

Aha Memed emmi dedi

Yuhladı soyanları

Soyup kaçıp çalanları

Mahsuni'ye kör baktı insan