REHİNCİ

Önceleri düşlerindeydi

Sonraları

Düşlerini bıraktı

Bir rehinciye

Aldığı bir tutam umut sanki

Elinde bir pamuklu şekerdi

Bilmiyordu güneşin altında

Yürüyordu elindeki

Pamuklu şeker sandığı hayatına

Yitip giden tüm umutlarını

Bir zaman gözledi gelmedi

Anlar geriye

Ve bir zaman geçti

Geldi aklına

Düşlerini bıraktığı

Rehinciye gitti

Girdiği sokak aynıydı

Dükkân aynıydı

Ama rehinci yoktu

Aradı soracak birini

Bulamadı

Zaten zaman kısalmıştı

Sabah olmak üzereydi

Bir telâş kapladı içini

Ya dedi

Ve artık o hep ya dediği

Zamanlarda kalacaktı

Yeni bir umut yeni bir rehinci

Bulana kadar

AHMET YILMAZ

TUNCER